Huwebes, Disyembre 26, 2013

WALANG KAWALA


Isa, dalawa, tatlo, apat… May apat na sulok ang silid na ito. Bakal na rehas ang nagsisilbi nitong pintuan. Sa labas nito’y makikita ang mga lalaking may sukbit na baril sa kanilang tagiliran. Ano ito?

Isang tipikal na uri ng bilangguan ang aking isinalarawan. Siguro’y natatawa ka. Kahit batang paslit ay kaya itong hulaan. Madalas natin itong makita sa mga drama sa telebisyon at pelikula. Maglakad ka lang sa may kanto ay makakatagpo ka nang bilangguan. Pero paano kung iba ang makita mo?

Isang pabilog na istraktura kung saan naglalagi ang mga bilanggo. Sa gitna ay makasusumpong ka nang isang tore, kung saan nagbabantay ang mga gwardiya nang hindi nakikita ng mga nakakulong (Bordoni, 2013). Katulad ng larawang ito:

Kung ikaw ang bilanggo, siguradong nanginginig ka na sa takot at hindi na magtatangkang tumakas pa.

Ang istukturang ito ay halaw sa teorya ng pagmamatyag ni Jeremy Bentham na mas kilala bilang PANOPTICON. Ito ay nangangahulugang “lahat ay nakikita”. Ang layunin nito ay regulahan nang mga bilanggo ang mismong aksyon at sarili dahil maalam sila na may nakatingin at nagbabantay sa kanila (Ross,2009).

Ang panopticon ay hindi naitayo, ngunit muling binuhay ni Michael Foucault ang ideyang ito. Hindi bilang aktwal na bilangguan kundi birtwal na Panopticon.

Bahagi nang pang araw-araw nating pamumuhay ang social media. Isang itong epektibo at mabilis na paraan ng pakikipagtalastasan. Dito rin tayo nagpapahayag ng ating damdamin at saloobin. Kung iisipin, ito na ang pinakamalayang lugar. Madali mong napapahayag ang iyong sarili sa maraming tao sa pamamagitan lang ng isang pindot sa kompyuter.

Ngunit ayon kay Michael Foucalt, ang Social media ay ang birtwal na panopticon. Tulad nang istrukturang bilog na binuo ni James Bentham, nakikita natin ang lahat ng bagay na narito. At lahat ng impormasyon na ating inilalagay dito ay nalalaman ng mga namamahala nito. Ang lubos na nakababahala, hindi natin sila nakikita at hindi natin alam kung ano ang ginagawa nila sa mga impormasyong nilagay natin. Binibigyan nila tayo ng impresyong tayo ay malaya, ngunit isa lamang itong bitag upang isiwalat natin ang mga personal na bagay hinggil sa atin.


Isang maganda ngunit nakakatakot itong teorya sapagkat hindi mo alam kung ito ay mabuti o masama. Para itong Diyos na nakikita ang lahat ng bagay ngunit sa kabilang panig ay isang ring demonyo, na handa tayong saksakin sa pamamagitan ng impormasyong nalalaman nito tungkol sa atin.

Para sa akin, ang Panopticon ay hindi lamang isang simpleng teorya sapagkat ito ay isang realidad na nagaganap ngayon. Isang katunayan nang pag-iral nito ay ang napabalitang pag-espiya ng National Security Agency o NSA, sa mga kalaban nitong bansa sa pamamagitan ng malawakang pagmamanman sa social media(CBS News, 2013).

Sa huli, ang kalayaang ipinadadama sa atin ng social media ay isang ka-plastikan.Sapagkat sa loob ng social media ay para din tayong mga bilanggo.. Mga bilanggong kahit saan magtago ay walang kawala…

RESOURCES:

Bordoni,Carlo. (2013, May 5). Liquid SurveillanceWhen Panopticon Is In The Web.Retrieved December 25, 2013
from http://www.social-europe.eu/2013/06/liquid-surveillance-when-panopticon-is-in-the-web/

CBS News. December 23, 2013. Snowden will help Germany investigate NSA spying if granted asylum.Retrieved December 27,2013
from http://rt.com/news/snowden-germany-investigation-asylum-652/

Ross, Joshua-Michéle.(2009,May 20). The Digital Panopticon. Retrieved December 25,2013
from http://radar.oreilly.com/2009/05/the-digital-panopticon.html

Panopticon. [Photograph] (2010). Retrieved December 25,2013
from http://learn.bowdoin.edu/courses/soc022-richard-joyce/2010/04/internet-surveillance-a-virtual-panopticon/

Martes, Disyembre 17, 2013

WALA KANG KAWALA

Isa, dalawa, tatlo, apat. May apat na sulok ang silid na ito. Bakal na rehas ang nagsisilbi nitong pintuan. Sa labas nito’y makikita ang mga lalaking may sukbit na baril. Ano ito?


Isang tipikal na uri ng bilangguan ang aking isinalarawan. Siguro’y natatawa ka. Kahit batang paslit ay kaya itong hulaan. Madalas natin itong makita sa mga drama sa telebisyon at pelikula. Maglakad ka lang sa may kanto ay makakatagpo ka nang bilangguan. Pero paano kung iba ang nakita mo?

Isang pabilog na uri na istraktura kung saan naglalagi ang mga bilanggo. Sa gitna ay masusumpungan mo ang isang tore kung saan nagbabantay ang mga gwardya na hindi nakikita ng mga nakakulong. Katulad ng larawan na ito:
The works of Jeremy Bentham vol. IV, 172-3


Kung ikaw ang bilanggo, siguradong nanginginig ka na sa takot at hindi na magtatangkang tumakas pa.

Ang istukturang ito ay halaw sa teorya ng pagmamatyag ni Jeremy Bentham na mas kilala bilang PANOPTICON. Ito ay literal na nangangahulugang “lahat ay nakikita”. Ang layunin nito ay regulahan nang mga bilanggo ang mismong aksyon at sarili dahil maalam sila na may nakatingin at nagbabantay sa kanila. Ang panoticon ay hindi naitayo, ngunit muling binuhay ni Michael Foucault ang ideyang ito. Hindi bilang aktwal na bilangguan kundi birtwal na panopticon.

Bahagi nang pang araw-araw nating pamumuhay ang social media. Isang itong epektibo at mabilis na paraan ng pakikipagtalastasan. Dito rin tayo nagpapahayag ng ating damdamin at saloobin. Kung iisipin, ito na ang pinakamalayang lugar. Madali mong napapahayag ang iyong sarili sa maraming tao sa pamamagitan ng isang click sa kompyuter.

Ngunit ayon kay Michael Foucalt, ang Social media ay ang birtwal na panopticon. Tulad nang istrukturang bilog na binuo ni James Bentham, sa social media ay nakikita natin ang lahat ng bagay na narito. At lahat ng impormasyon na ating inilalagay dito ay nalalaman ng mga nagkokontrol dito. Hindi natin sila nakikita at hindi natin alam kung ano ang ginagawa nila impormasyong ito. Binibigyan nila tayo ng impresyong tayo ay malaya ngunit isa lamang itong bitag upang isiwalat natin ang mga personal na bagay hinggil sa atin.

Isang maganda ngunit nakakatakot na teorya ang Panopticon sapagkat para sa akin, halaw ito sa katangian ng Diyos. Hindi nakikita ngunit alam ang lahat ng bagay sa paligid. Ngunit, kung totoo man ang birtwal na panopticon para rin itong demonyo dahil hindi natin alam kung ano ang gagawin nito sa mga impormasyong ating ipinaskil.

Resources:
The works of Jeremy Bentham vol. VI, 172-3 http://philosophyforchange.wordpress.com/2012/06/21/foucault-and-social-media-life-in-a-virtual-panopticon/ The Social Media Panopticon By Ric Dragon

Biyernes, Disyembre 6, 2013

A BRAND NEW DAY

The clock strikes at ten. Oh! Time travels like a speed of light. I have  numerous things to do, it includes writing this blog. :D.

Arrrgghhh. Whenever I am writing something, it makes me stare on nothingness for a couple of minutes. Yeah, 27 mins have passed by and I am only on writing my intro.

I want to say something worthwhile for your time but I am still half-asleep and my brain seems tangle. Maybe a good song would inspire me to write.
Let’s turn the beat on!

I am now listening to Colton Dixon’s Scars. Check this out on [http://www.youtube.com/watch?v=X1OsxmCeYQQ]. It is a Gospel song included on his first album entitled Messenger.

Music with significant lyrics really enlightens my day. I want to share this particular verse of the song:

Disregarded, overlooked
Sinking lower and lower
The shame erased my name and took
My face and made it like the others
Would I recover?


Every night, I try to reflect on myself. I don’t know why I feel lessened each day. Maybe because of the society we lived in today… They dictate us who we have to be. As a result, we are bound on following the fads. This power controlling us wants us to be the clone of what they think beautiful and great.

And the chorus follows:

Today's another day
To learn from my mistakes
Knowing that we're not forsaken
They give life to where we've been
When we fall and start again
Scars remind us who we are


This part of the song inspires me. Today’s another day to learn from my mistakes. There is always a brand new start. Whoo.. I should not be afraid of falling because there is rising. I should not be terrified of rejection because there is approval. I just realize that I should stop holding back.

I'm aching, I'm breaking
Lord, I'm suffocating, oh
Lord, wake me and save me
Use the abused me Take me and fill me up


In the end, the Lord is always there for the sinful girl like me.

Opppsss, gagawin ko pa yung report ko. Paalam!

Thanks for reading this blog! :D